Η Άντρη Χριστοφόρου είναι φτιαγμένη από… σκληρό μέταλλο! Το ‘χει στο DNA της και δεν χρειάζεται να μιλάμε για τα αυταπόδεικτα. Πέραν του ότι ασχολείται με ένα ιδιόρρυθμο και «ιδιότροπο» (ας μας επιτραπεί η έκφραση) άθλημα, μετά τα όσα βίωσε στο Τόκιο το 2021 και όπως είπε και η ίδια στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Γραφείο Τύπου της ΚΟΕ, «μου άφησαν ανεξίτηλα σημάδια», εντούτοις είχε τη δύναμη και το σθένος να «σηκωθεί» και να ‘σου πάλι μπροστάρισσα για συμμετοχή σε μία ακόμα Ολυμπιάδα, την τρίτη της! Μετά από το Ρίο (2016) και το Τόκιο (2021), σειρά παίρνει το «Παρίσι 2024». «Πιο ώριμη, πιο μεγάλη (γέλια) και πιο έτοιμη από κάθε άλλη φορά», όπως μας είπε. Παρόλο που η ποδηλασία «είναι άθλημα με ιδιαιτερότητες, η στρατηγική είναι διαφορετική, το προφίλ της διαδρομής αλλάζει, σημαντικό παράγοντα διαδραματίζει το κλίμα και οι καιρικές συνθήκες, αφού σε κάθε χώρα και ειδικότερα από ήπειρο σε ήπειρο, οι παράγοντες αυτοί αλλάζουν».
Όπως για παράδειγμα το Τόκιο, όπου η κουβέντα μας, θέλοντας και μη, πάλι πήγε στην διοργάνωση που τη σημάδεψε. «Ήταν μια προβληματική διοργάνωση που μου άφησε τραυματική εμπειρία, ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η πανδημία. Ήταν μια μη ευρωπαϊκή χώρα, μη εξοικειωμένη με το άθλημα μου, καθώς το επίπεδο δεν το ίδιο υψηλό όπως αυτό της Ευρώπης».
Η διαφορά της Ευρώπης
Για την Άντρη τα πράγματα στο Παρίσι είναι πιο ξεκάθαρα: «Κοιτάξτε, στην Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά και σε ό,τι αφορά στο κλίμα, τους δρόμους, τις ώρες. Ακόμα, έχω τρέξει στους δρόμους του Παρισιού, η διαδρομή λίγο-πολύ μου είναι οικεία, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια πήρα μέρος στο πιο υψηλό επίπεδο στην ποδηλασία, καθώς αγωνίζομαι με επαγγελματική ομάδα, τη Rolan».
Όσο για τους στόχους και τις επιδιώξεις της, λέει η Άντρη Χριστοφόρου στο γραφείο Τύπου της ΚΟΕ: «Πλέον, έχω πιο πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου και φυσικά μεγαλύτερες προσδοκίες. Όπως και να ‘χει, όπως και να το κάνουμε όλοι τρέχουμε για το μετάλλιο, το ονειρευόμαστε».
«Τα πάντα μόνος σου…»
Για όσους δεν το γνωρίζουν, στην ποδηλασία, οι περισσότερες χώρες τρέχουν με ομάδες των τεσσάρων ή των τριών και των δυο αθλητών. Εμείς ως Κύπρος (και άλλες χώρες) τρέχουμε με έναν αθλητή. «Αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του», λέει η Άντρη. «Το μεγάλο πλεονέκτημα για τις χώρες που τρέχουν με ομάδα έχει να κάνει με το ότι μπορούν να κρατήσουν κάποιον αθλητή ή αθλήτρια τους ξεκούραστο για να διεκδικήσει μετάλλιο στο τέλος της διαδρομής. Αντίθετα στη δική μας περίπτωση πρέπει να ελέγχεις τα πάντα μόνος σου. Από την άλλη, πάλι τρέχεις πιο ελεύθερα, αλλά κουράζεσαι και περισσότερο».
Πολλές οι παράμετροι…
Για το τι μπορεί να πετύχει και μέχρι πού μπορεί να φτάσει, δεν θέλει να μιλάει συγκεκριμένα: «Πρέπει πρώτα να δω τι διαδρομή και τις συνθήκες, γι’ αυτό και δεν μπορώ να πω μέχρι που μπορεί να φτάσω. Εξαρτάται και από το πώς θα μου βγει αγώνας. Όπως σας είπα, η ποδηλασία είναι ιδιόμορφο άθλημα. Δεν είσαι εσύ ενάντια στον χρόνο. Είναι ο εξοπλισμός, είναι η στρατηγική, οι καιρικές συνθήκες και το πόσο έτοιμος είσαι να προσαρμοστείς».
Συνεχίζοντας σε ότι αφορά τη συμμετοχή και την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το φετινό καλοκαίρι, μας ανέφερε: «Υπήρξαν αγώνες που ένιωθα ότι πήγα καλά και τελικα ήμουν στη θέση 30! Και άλλες φορές νόμιζα πως ο αγώνας δεν μου βγήκε, αλλά ήμουν στα μετάλλια! Είναι πολλοί οι αστάθμητοι παράγοντες και άλλοι που διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο».
Όπως και να έχουν τα πράγματα, εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία στην Άντρη, στην τρίτη της Ολυμπιάδα! Και είμαστε σίγουροι πως θα κάνει για ακόμα μια φορά ό,τι καλύτερο μπορεί για τη χώρα της, για την ομοσπονδία της, αλλά και για την ίδια και την οικογένειά της!
