«Πώς και πόσο βλέπει η Καρολίνα Πελενδρίτου;». Ερώτηση που έκαναν αρκετοί είτε απευθείας στην ίδια, είτε σε διάφορες άλλες συζητήσεις. Την απάντηση αυτή θέλησε να την δώσει με τον πιο επεξηγηματικό τρόπο η ίδια η Κύπρια Παραολυμπιονίκης με βίντεο που ανέβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Είμαι άτομο με πολύ χαμηλή όραση, αλλά είναι μία κατάσταση που εξελίχθηκε σταδιακά στη ζωή μου» ανάφερε αρχικά και στη συνέχεια προχώρησε σε πιο λεπτομερείς διαδικασίες της καθημερινότητάς της.
«Μπορώ όταν βρεθώ σε ένα χώρο να αποτυπώσω ακριβώς το πώς είναι αυτός ο χώρος, που έχει αντικείμενα, τι απόσταση έχει η μία πόρτα από το άλλο αντικείμενο. Στο χώρο προπόνησής μου από που μπαίνω, που κινούμαι. Στο σπίτι μου εννοείται αν αλλάξουν χώρο τα έπιπλα ή να βρεθεί μια σακούλα σε χώρο που δεν έπρεπε να είναι, υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού, να χτυπήσω και κάτι πιο ελαφρύ».
Για τους τρόπους μετακίνησής της και επικοινωνίας σημείωσε: «Καθώς έχει επιδεινωθεί η όρασή μου κινούμαι με το λευκό μπαστούνι και είμαι πάρα πολύ τυχερή που τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί και το θέμα της τεχνολογία και αξιοποιώ ότι είναι διαθέσιμο. Είναι η Liberty μου, που είναι ο σκύλος οδηγός μου, που με διευκολύνει πολύ στις μετακινήσεις μου. Μέσω του κινητού τηλεφώνου υπάρχουν πολλά προγράμματα εκφώνησης.
Σίγουρα χρειάζομαι άτομα δίπλα μου όσο κι αν φαίνομαι ανεξάρτητη, όσο κι αν φαίνεται ότι μπορώ να τα κάνω όλα μόνη. Γενικότερα δεν μπορώ να αναγνωρίσω ανθρώπους από μακριά, μπορώ ίσως να δω κάποια φιγούρα, δεν μπορώ να δω χαρακτηριστικά, τα τελευταία χρόνια να ξεχωρίσω εύκολα τα χρώματα».
Στη συνέχεια προσθέτει ότι είναι σημαντικό στην περίπτωσή της ότι παλαιότερα έβλεπε καλύτερα: «Κάτι που με σώζει είναι ότι στο παρελθόν έβλεπα αρκετά καλύτερα, ώστε να θυμάμαι πως έκανα κάποια πράγματα. Δεν σημαίνει ότι το κάνω όμως με επιτυχία. Τα τελευταία χρόνια είμαι λιγότερο περισσότερο επιρρεπής σε τραυματισμούς γιατί δεν μπορώ να υπολογίσω την απόστασή μου από τα αντικείμενα. Ή μιλάνε και μπορεί να μην αναγνωρίσω».
Όπως λέει: «Το βράδυ είναι πολύ χειρότερα. Δεν μπορώ να αναγνωρίσω καθόλου χρώματα και είναι πολύ πιο δύσκολες οι μετακινήσεις μου, ακόμα και με το λευκό μπαστούνι και με την Liberty».
Εξηγώντας για το πώς βλέπει την κατάσταση, σημείωσε: «Είναι λες και υπάρχει μία μόνιμη θολούρα. Ενώ παλιά υπήρχε η περιφερειακή όραση που με άφηνε να έχω μία καλύτερη κίνηση στον χώρο, τώρα αυτή έχει εξασθενήσει και είναι ακόμη πιο δύσκολο».
«Με δυσκολεύει η τελειομανία μου…»
Την ώρα του βίντεο η Καρολίνα Πελενδρίτου κάνει μακιγιάζ και αναφέρει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως και στο μαγείρεμα, οι κινήσεις της είναι πλέον μηχανικές και γρήγορες. «Τώρα που κάνω ένα γρήγορο και καθημερινό μακιγιάζ, δεν βλέπω, δεν έχω καθρέφτη, αλλά μέσω της επαφής μπορώ περίπου να αντιληφθώ τι κάνω, τι βάζω που. Δεν μπορώ να διακρίνω εγώ αν μπήκε σωστά, το ίδιο και με το μαγείρεμα, μπορώ να κόβω οτιδήποτε και με κλειστά τα μάτια είναι το ίδιο. Οι κινήσεις μου είναι πλέον μηχανικές και γρήγορες».
Η Τρις Χρυσή Παραολυμπιονίκης δηλώνει τελειομανής, πράγμα που τη δυσκολεύει! «Αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο είναι η τελειομανία μου με τα πράγματα, να είμαι αυτάρκης, να είμαι αυτόνομη, αλλά αυτό μερικές φορές με κουράζει και ψυχολογικά, αλλά και πρακτικά γιατί δεν υπάρχει ατέλειωτος χρόνος για να τα κάνω όλα τέλεια και πρέπει να συμβιβάζομαι ότι μερικές φορές δεν μπορούν να γίνουν όλα και δεν μπορούν να γίνουν τέλεια».
Μέσα από τη δική της φιλοσοφία και τον τρόπο αντιμετώπισης του δικού της προβλήματος, η Καρολίνα Πελενδρίτου στέλνει και μήνυμα γενικότερα στην κοινωνία: «Μπορεί να φαίνεται όλο έτσι ωραίο και πολύ ανώδυνο αλλά δεν είναι. Αυτό που το κάνει να φαίνεται έτσι, είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν θέλω να γίνομαι βάρος κανενός. Θεωρώ ότι έτσι πρέπει να μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα αναπηρίας ή γενικότερα οποιοδήποτε θέμα που τους καθιστά διαφορετικούς. Να είναι αυτόνομα, ανεξάρτητα και να στηρίζονται στα δικά τους πόδια.
Η ζωή ότι και να μας συμβαίνει, πάντα υπάρχει ο τρόπος. Τα προβλήματα είναι πρακτικά. Στην εποχή που ζούμε τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Το 1996 που ξεκίνησε το πρόβλημά μου, οι επιλογές ήταν ελάχιστες και η ζωή μου ήταν πολύ-πολύ πιο δύσκολη κι αυτό που ουσιαστικά άλλαξε ήταν ότι εγώ η ίδια αποδέχτηκα περισσότερο τον εαυτό μου και όταν εμείς αποδεχτούμε τον εαυτό μας, τότε και οι άλλοι θα μας δουν όπως αξιολογούμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας».
Όλα τα Νέα της Ενότητας Παραθλητισμός φέρνει κοντά σας το Mobile App της Τράπεζας Κύπρου. Μάθε περισσότερα και κατέβασέ το app εδώ
